“Önce bana değil anneme ve babama yardım edin. Lütfen kardeşim Tarazan’a yardım edin. Bebek. 18 aylık.”
2 Aralık 2023 sabahı, 12 yaşındaki Alma Carur, 3 saat boyunca Gazze şehrinin merkezindeki 5 katlı bir binanın enkazının altında bekliyordu.
“Kardeşlerimi görmek istiyorum. Onları özledim” diye bağırıyor.
Kurtarma ekibi önce Alma’ya ulaşıyor, pürüzlü beton levhaların ve bükülmüş metal çubukların arasından yardım almadan çıkıyor.
Tozla kaplanmış ancak büyük bir yara almamış.
Ailesinin nerede olduğunu soruyorlar. Sağındaki ve solundaki enkazı işaret ediyor.
Olaydan 3 ay sonra Alma, hikayesini BBC’ye tüm detaylarıyla anlatıyor.
Amcası Sami’nin yakınına oturuyor. Gazze’nin güneyindeki Refah’ta bir çadırda amcası ve onun ailesiyle kalıyor.
Sözleri korku ve kayıpla kasıp kavruluyor:
“Enkazın altında uyandığımı hatırlıyorum. iPad’imi kontrol ettiğimde saatin sabah 9 olduğunu gördüm. Kardeşim Tarazan’ın hala hayatta olduğunu umdum. İçlerinden birinin hala hayatta olduğu umuduna tutunarak ona sesleniyordum.
“Kan kokusu alıyordum. Benden damlıyordu. Birinin bizi kurtarması için bağırıyordum. Başkalarının çığlıklarını da duyabiliyordum”.
Alma kurtarıldıktan sonra Tarazan’ın cansız bedenini gördü.”Üstündeki battaniyeyi kaldırdım. Akıl almaz bir durumdaydı. Kafası kopmuştu” dedikten sonra konuşamadı, görüntü adeta gözlerinin önünden gitmiyordu.
“Keşke kardeşimi öyle göreceğime ölseydim. 18 aylıktı. Bu savaşta ne yapmış olabilirdi ki?”
Kaybettiği tek yakını Tarazan değildi. Bütün ailesi ölmüştü: Babası Mohammed (35); annesi Naima (38); erkek kardeşleri Hanem (14); Kinan (6) ve kız kardeşi Rihab (11).
Alma’nın ebeveynleri İsrail’in bombalamalarından kaçmaya ve çocuklarının güvenliğini sağlamaya çalışmış. Ailenin kaçtığı ilk bölgenin bombalandığını anlatıyor ve sonra ikincisinin. Üçüncüsündeyse bomba üstlerine düşmüş.
Akrabaları uyumak için kullandıkları binanın, İsrail hava saldırısında yıkıldı. İsrail ordusu bize binanın koordinatları olmadan yorum yapamayacağını söyledi.Alma, “Ailece birlikte çok mutluyduk. Korktuğumuzda birbirimize sarılırdık. Keşke hepsini tutabilseydim. Onlarla yeterli zamanım olmadı” diyor.
Halen onları gömmek için bekliyor. Sadece Tarazan’ın cesedi bulundu.
“Binada 140 sığınmacı vardı sadece birkaçının cesedi bulundu.
“Ailemin cenazeleri enkazın altında çürüyor. Onları görmek ve uygun bir cenaze töreni düzenlemek istiyorum” diye ekliyor.
Alma bazen, sadece bir anlığına, tüm kaybettiklerini unutabiliyor.
Genç kuzenleriyle çadırın soğuk zeminine oturuyor. Plastik kalıntılarının ve hayallerinin yardımıyla bir uçurtma uçuruyorlar. Alma onlara katılıyor, sohbet edip gülümsüyor.
Artık sürekli ağlamadığını çünkü ailesinin “cennette mutlu olduğunu” bildiğini söylüyor.Gazze’deki her çocuk gibi her an öldürülebilir. Refah’takiler özellikle kırılgan durumdalar. İsrail burayı kara harekatıyla tehdit ediyor. Bölgede 1,4 milyon Filistinli yaşıyor.
Gazze’de savaşın başlangıcından beri çocuklar ağır bir bedel ödedi.
Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF), Gazze’de savaş başlangıcından beri “sarsıcı” bir hızla İsrail’in 13 bin çocuğu öldürüldüğünü açıkladı.
2006’dan bu yana Hamas’ın kontrolündeki Gazze’de Sağlık Bakanlığı hayatını kaybedenlerin sayısının 31 bin 923’e ulaştığını belirtti. Dünya Sağlık Örgütü Gazze’deki Sağlık Bakanlığı’nın verilerinin “güvenilir” olduğunu ve gerçek sayının daha yüksek olabileceğini açıkladı.
İsrail sivil ölümlerinin en aza indirmek için elinden gelen her şeyi yaptığını söylüyor.
Filistinliler yerinden edilmiş sivillerle dolu konutlara atılan bombaların Alma’nınki gibi aileleri öldürdüğüne tanık oluyor.
Akrabaları bizimle bir fotoğraf paylaşıyor. Alma’nın gülümsemesi yüzüne yayılmış, etrafında altı genç kuzeni var. Fotoğrafta kendisi hariç herkes artık ölü. Yakın ailesi gibi 2 Aralık’taki saldırıda ölmüşler.Filistin İnsan Hakları Merkezinden araştırmacıların topladığı ön bilgilere göre Şubat sonu itibarıyla savaş en az 20 bin çocuğu yetim bıraktı. Merkez Avrupa Birliği tarafından desteklenen bağımsız ve sivil toplum kuruluşu ve Gazze’de sahada çalışıyor.
Merkeze göre gerçek sayı daha yüksek olabilir ancak Gazze’de bilgiye ulaşmanın tehlikeli ve zor olması nedeniyle doğrulanması mümkün değil.
Çadırların arasındaki toprakta Alma amcası Sami’nin çocuklarıyla seksek oynuyor. Mutlu ve rahatlamış görünüyor. Bir başka unutma anını yaşıyor.
Savaş ondan her şeyi almadan önce, şarkı söylemeyi severdi ve tıpkı babasının da istediği gibi bir gün doktor olmayı umuyordu.
“Gerçekleştirmek istediğim hayallerim vardı ama şimdi artık hayallerim yok. Kalbimde acı var ve bütün hayatım boyunca benimle kalacak çünkü onlar benim ailemdi, annem babam, kardeşlerimdi. Şimdi hepsi bir gecede gitti” diyor.
Alma Gazze’den kaçmak ve yurt dışında yaşayan büyük annesine ulaşmak istiyor.
“Ona gitmek, sarılmak ve kendimi güvende hissetmek istiyorum” diyor.
Amcası Sami’nin ailesinin yanında sakinleşse de güvende değil.
haber kaynağı:bbc
